Twee voor de prijs van één!

Nederlanders zijn gierig, althans dat beweren onze lieve buren. Aangezien ik een enorm gat in mijn hand heb en ‘spending’ mijn middle name is, heb ik dit vooroordeel nooit serieus genomen. Gisteren besefte ik mij ineens dat die ‘domme’ bewoners van het ‘belastingparadijs’ wel eens gelijk zouden kunnen hebben.

In een aardige bui (bijna weekend) complimenteerde ik de receptioniste op kantoor met haar prachtige, grote, glimmende ring. Ze begon te stralen en zei vol trots: "Ja, mooi he! Ik heb hem gekocht bij het Kruidvat voor maar twee euro!" Je zou denken dat deze opmerking juist afbreuk doet aan het ‘glamour-gehalte’ van de ring, maar in Nederland vinden wij de lage prijs van onze inkopen blijkbaar waarde toevoegen!

Hoe langer ik er over nadenk, hoe meer voorbeelden ik kan bedenken: ”Ik heb de perfecte bruidsjurk gevonden: eenvoudig, klassiek én 40% korting!” Of: ”Wat vind je van mijn nieuwe rok? Twee voor de prijs van één bij de Vero Moda!” En als we toch even willen laten weten dat we een top merk hebben aangeschaft: “Een echte Karen Millen! Er zat een klein gaatje in, dus ik heb er €50 af kunnen lullen..”

We kunnen het simpelweg niet láten om onze liefdesverklaring voor een nieuw kledingstuk af te sluiten met een grote (eigenlijk lage) prijsknaller. Waarom doen we dat eigenlijk? Is het bescheidenheid of is het juist onze manier van opscheppen? Ik heb hier geen antwoord op, maar ik weet wel dat ik raar op zou kijken als Carrie in Sex and the City haar nieuwe schoenen showt aan ‘the girls’ en er trots aan toevoegd: “Only ten dollar at Walmart!”