Man versus Vrouw

Man versus Vrouw, Mars en Venus, Adam en Eva. Een onderwerp dat is uitgekauwd, doorgeslikt, opgehaald, herkauwd en uitgespuugd. Toch kan ik het niet laten om hier ook iets over op ‘papier’ te zetten. Verschil is dat ik mij als vrouw niet wil richten op de vervelende en rare eigenschappen van de man, die hij (begrijp me niet verkeerd) zeker heeft. Nee, ik wil bekend maken dat ik uit de ontkenningsfase ben gestapt en ‘accepteer’ dat de man het juist moeilijk heeft dóór de vrouw – om het maar even heel zwart/wit te brengen. Let op: het feit dat ik niet meer ontken, wil niet zeggen dat ik er iets aan ga doen…ander verhaal.


Kort gezegd weet een vrouw niet wat ze wilt. En om dat uit te zoeken gebruikt ze de man. Probleem is alleen dat een vrouw altijd blijft zoeken. We zoeken de perfecte man, maar we weten niet wat de perfecte man is. We willen ook niet blijven zoeken, dus kiezen we één man, die we om proberen te bouwen tot de ideale partner. Ik wil bijvoorbeeld dat mijn vriend naar me luistert, met me mee praat (Je hebt gelijk schat…) en me begrijpt. Maar op het moment dat hij dat een langere periode doet (red. zonder dat ik hem daarop moet wijzen), vind ik hem een beetje te soft, misschien zelfs..nou ja, vrouwelijk. En ik wil geen vrouw, maar een man!

Dus wil ik dat mijn vriend zich stoer gedraagt, jaloers is als ik aandacht krijg van andere mannen, veel bier drinkt, en publique in mijn billen knijpt…Totdat ik daar natuurlijk weer genoeg van heb. Dan proberen 'we' iets anders.

Ik heb nieuws: We kunnen een man geen vrouwelijke eigenschappen aanleren, het is niet natuurlijk en de man raakt in de war. Een identiteitscrisis. Nu ik er zo over nadenk zou de vrouw wel eens de oorzaak kunnen zijn van de midlifecrisis van de man. Hij geeft dan overmatig veel geld uit, flirt met jongere vrouwen, maar stelt zich eigenlijk wanhopig de vraag: Wie ben ik nou eigenlijk echt? Natuurlijk heeft de vrouw ook een midlifecrisis, maar ook dat hebben we waarschijnlijk geheel aan ons zelf te danken. We zorgen er enkel voor dat de man net zo verward wordt als wij.

Ik denk dat veel vrouwen zich herkennen in dit gedrag, maar dat wil niet zeggen dat we er iets aan veranderen. We hebben namelijk graag 'de vinger in de pap'. De macht over de man. Daar zijn we goed in. Maar belangrijker: als wij de enige zijn die in de war zijn, dan zou een man ons nooit kunnen begrijpen. En hoewel een man dat natuurlijk nooit echt doet, leert hij al vroeg heel begrijpend te kijken. En daar nemen wij genoegen mee…tijdelijk dan…

Beuzelpraat en verkiezingszwans

De afgelopen weken kon het niet op: beuzelpraat en verkiezingszwans. Nieuwe uitspraken zijn bedacht en oude uitspraken in een nieuw jasje gestoken. Rutten viel Balkenende aan met termen als: ‘misplaatste stoerheid’, ‘kleurloosheid’ en ‘verkoper van politieke woekerpolissen’. Balkenende vond dit echter ‘goedkope kritiek’. Roemer zag de discussie tussen Rutten en Balkenende als een ‘wedstrijdje ver plassen’. Cohen, door Wilders bestempeld als ‘wereldkampioen theedrinken’ en ‘multicultiknuffelaar’, noemt Balkenende ‘tovenaarsleerling’ (origineel?). En in elk de debat werd het woord ‘breekpunt’ 100 keer genoemd! Kortom: Genoeg input voor een potje Bullshitbingo.

Verkiezingstijd is krachtmeting met beuzelpraat als aanvalsstrategie. Een slimme strategie want wij, als kiezers, kunnen hier dankbaar gebruik van maken in onze onderlinge politieke discussies. De inhoud wordt dan minder belangrijk, het gaat erom of de ‘beuzel’ gemakkelijk te onthouden is, lekker bekt en vooral hip klinkt! Wie de meest pakkende beuzelpraat heeft klaarstaan, gaat winnen.

“Pfff Cohen is zoooo kleurloos!”
“Nou, dat vind ik echt goedkope kritiek”.
“Die Woekerpolissen verkopende tovenaarsleerling gaat het echt niet redden!”
”Jongens, het lijkt wel een wedstrijdje ver plassen…..”

Gelukkig wordt beuzelpraat niet alleen gebruikt in de politiek, dat zou namelijk erg saai worden voor ons. We wisselen daarom regelmatig van onderwerp. Kijk maar naar het WK voetbal: tijdens Nederland-Denemarken ging het over ‘zwabberballen’ en ‘verfrissende goals’!?. Dan hebben we natuurlijk nog Johan Derksen, Koning Zwans: Robben is van suikergoed, van Marwijk is een perfecte nanny voor die groep rijke lui en wij kunnen ons opmaken voor het grootste Oranje-feest uit de historie van het vaderlandse topvoetbal……

Ook al zijn de verkiezingen afgelopen en is er weer genoeg 'beuzel' om uit te kiezen, ik houd het voorlopig bij mijn favoriet: “Die Wilders kan wel een 'multicultiknuffel' gebruiken!”